geschiedenis

Geschiedenis van Rio de Janeiro is diep rijk, gevarieerd en multi-culturele - Ik houd van Rio kijkt in de vroege ontwikkeling van rituelen en gebruiken, de komst van voedingsmiddelen en stijlen uit de hele wereld, en de geboorte van de bezienswaardigheden van de stad.

Het geeft boeiende informatie over de evolutie van de wijken, de oorsprong van de festivals, feesten, genres, tv shows en mode, evenals suggestieve foto's van het verleden, van de oude koffieplantages van de 19e eeuw, de muzikale bruisen van de jaren 1970 en de jaren '80, en de festiviteiten van de vroege 20e eeuw.

Prachtige stad Rio

Rio de Janeiro is een van de meest eclectische metropolen in de wereld - een grote en unieke mozaïek, bestaande uit een breed scala aan sociale, culturele en fysieke landschappen. Inzicht in het verleden van de stad is van vitaal belang in het begrijpen van de uitzonderlijke en veelzijdige hedendaagse identiteit.

Geschiedenis van Rio's volgt een boeiend traject: van de vroege inheemse bevolking aan de Portugese koloniale overheersing, en van een monarchie naar een republiek, en zelfs een militaire dictatuur. Doorheen de verschillende belangrijke tijdperken, heeft de stad prachtige architectuur, kunst, cultuur, muziek, eten, en een levendige geest gegenereerd.

Zeehaven Rio's maakte het een regio van groot strategisch belang in de handel van suiker, goud en koffie en de staat werd dus gemaakt hoofdstad van het land in 1763 - een titel die het aan en uit bewaard voor bijna twee honderd jaar. De positie van de haven en de stad de rol van het kapitaal worden wereldwijd beschouwd als twee van de belangrijkste factoren in de uitbreiding en de evolutie van de ietwat onwaarschijnlijke moerassige en bergachtige regio.

De geografische ontwikkeling van Rio wordt gekenmerkt door een extensie uit van het historische centrum en de ontwikkeling van drie omringende regio's: de handel gerichte Noord-Zone, het chique en toeristisch zuidelijke zone, en de nieuw ontworpen en moderne westerse Zone.

De regio bekend als Brazilië werd bewoond duizenden jaren door de inheemse bevolking, die door sommige rekeningen bereikte Amerika uit Azië, door het land aan de overkant van Alaska of over zee langs de Stille Oceaan. Deze semi-nomadische stammen leefden als migrant jagers-verzamelaars, en nooit geschreven verslagen of monumentale architectuur, dus niet veel bekend over hun geschiedenis ontwikkeld. Tot op de dag, zijn veel plaatsen in de Rio de Janeiro gebied nog steeds de naam met behulp van inheemse woorden - het beroemde strand 'Ipanema' is een voorbeeld, met 'Ipanema' betekenis 'slecht water,' het meest waarschijnlijk in verwijzing naar de visserij. Het woord 'Carioca', die vandaag aan inwoners van de stad Rio de Janeiro aan te geven, is afgeleid van het inheemse woord kari 'oca' betekent 'witte huis' of 'huis van de blanke man.'

Het gebied waar de stad staat werd 'ontdekt' op 1 januari 1502 tijdens een Portugese expeditie onder leiding van Gaspar de Lemos, die geloofde dat hij de mond van een grote rivier had bereikt, en de naam van de stad 'River januari' dienovereenkomstig.

In 1565 de Portugese algemene Estácio de Sá officieel stichtte de stad in een poging om te verdrijven de Franse die had gevochten om de controle over het gebied te nemen voor 10 jaar: hij noemde de stad São Sebastião do Rio de Janeiro, en tot de achttiende eeuw de stad heette gewoon 'São Sebastião.' São Sebastião de eerste koning van Portugal op het moment van de schepping van de stad, 1 maart 1565, en hij werd met dezelfde naam van de heilige, die later werd gemaakt patroonheilige van de stad: São Sebastião.

De Fransen werden met succes verdreven twee jaar later, maar bleef strijden om de heerschappij van de volgende vijftig jaar. De kust rond Rio de Janeiro aangetrokken Portugese en Franse kolonisten vanwege de winstgevende handel van Brazilië Hout en suiker, die kunnen worden uitgevoerd door middel van de haven.

In de 17e eeuw werd de stad nog dicht bevolkt door inheemse Índios. In feite, door 1660, was het thuis van een indrukwekkende 6.000 inheemse Índios, in vergelijking met slechts 750 Portugese en 100 Afrikanen. In de late 17e en vroege 18e eeuw, werd de stad de belangrijkste handel voor slaven, evenals goud en edelstenen gedolven in de naburige deelstaat Minas Gerais, en om deze reden in 1763 de overheid werd overgedragen van de stad Salvador in het noord-oosten van Brazilië naar Rio de Janeiro, waardoor de stad de hoofdstad van de staat.

Gedurende de Portugese koloniale tijdperk, tussen 1763 en 1822, Rio de Janeiro was de hoofdstad van Brazilië. Tijdens deze periode, gedeeltelijk te wijten aan zijn status als hoofdstad, en deels voor het zijn een vitaal centrum van handel, Rio trok mensen uit vele delen van de wereld. Immigranten uit verschillende delen van Europa, Azië en het Midden-Oosten gevestigde activiteiten in de stad en in de omliggende gebieden, waardoor de oorsprong van de cultuur van assimilatie die nog steeds is nu kenmerkend voor Rio.

n de late 18e eeuw, een economische crisis trof de stad, zoals andere landen in Zuid-Amerika werden concurreren met Brazilië in de productie van suikerriet. De veranderende getijden en fortuin zou Rio de Janeiro aanzienlijk te transformeren in de volgende eeuw.

Vanwege napoleon voortdurende oorlog met Portugal terug in Europa, Rio de Janeiro werd de tijdelijke hoofdstad van Portugal tussen 1808 en 1821, en het was op dit moment dat het koninklijk hof werd overgebracht naar Rio aan boord van 40 schepen. De Portugese koninklijke familie aangekomen in Rio in 1808, brengt samen 20.000 leden van de Portugese rechter, evenals verfijnde architectonische normen, kunstenaars, leergierig, en academici, en het verlangen naar kerken en moderne diplomatieke praktijken.

Rio werd de hoofdstad van de Braziliaanse keizerrijk in 1822, een verdere uitbreiding van handel en handel met Europa en de rest van de wereld. Tijdens deze periode, de hoofdactiviteit in de hoofdstad was de productie van koffie, wat leidt tot de creatie van verschillende boerderijen en de bouw van vele woningen nog bestaan.

Koffieproductie aanzienlijk versterkt de economie en handel, en werd later een van de belangrijkste export van Rio de Janeiro, het maken van koffie populair in alle uithoeken van de wereld op een ongekende schaal.

In 1822, de Oorlog van de Braziliaanse onafhankelijkheid begon, en Rio de Janeiro werd de hoofdstad van de nieuwe en onafhankelijke monarchie. Later, bleef de stad als de hoofdstad van het Rijk van Brazilië tot 1889, en ten slotte tijdens de republikeinse jaren van Brazilië tot 1960, toen de hoofdstad werd overgebracht naar Brasília.

Doorheen de geschiedenis, Rio de Janeiro was het hart van de sterke en vernieuwende politieke en intellectuele stromingen die leidde tot de afschaffing van de slavernij in 1888 en de vorming van een republiek in 1889.

Met de daling van de slavenarbeid van vitaal belang voor koffie en suikerrietplantages, de stad begonnen met een groot aantal Europese immigranten en voormalige slaven, aangetrokken door de mogelijkheden voor betaald werk en tussen 1872 en 1890 verdubbelde de bevolking ontvangen. Deze demografische explosie veroorzaakte een behuizing crisis die bestond sinds het midden van de negentiende eeuw, en precaire huisvesting nederzettingen begon te ontstaan boven op de heuvels van de stad: deze nederzettingen zou later komen nu wereldwijd bekend worden genoemd 'favelas,' vanwege hun karakteristieke uiterlijk en hun belangrijke culturele bijdragen, zoals het muzikale genre 'samba' en de ontwikkeling van de spectaculaire carnaval teams die parade elk jaar in de stad.

In 1890 ongeveer één miljoen mensen woonden in de stad, met ongeveer een kwart dat immigranten - dit in aanvulling op de voormalige slaven uit koffie- en suikerplantages bevrijd in 1888 door een decreet van prinses Isabel.

In het begin van de 20e eeuw burgemeester ondernam Pereira Passos grootschalige hervormingen breed om het stedelijk weefsel van de stad, het aanleggen van wegen, brede lanen en moderne gebouwen, alsmede het verstrekken van asfalt bestrating naar het centrum van de stad en de omliggende wijken. De infrastructuur werd gemodelleerd op de Parijse architectuur van de tijd, en wordt beschouwd als een van de belangrijkste en meest invloedrijke werk te hebben plaatsgevonden in de geschiedenis van Rio de Janeiro. Dit is wanneer de termen 'Cidade maravilhosa' of 'prachtige stad, "werd geboren en voor altijd gegrift in de stad ziel en identiteit.

Op dit moment legt het hart van de stad in het midden, aan de ene kant begrensd door de kust baai, terwijl het interieur werd bevolkt door kleine volkstuinen en boerderijen. Met de komst van elektriciteit aan het einde van de 20e eeuw, de demografische begon te veranderen en elektrische trams mogelijk mensen op een aanzienlijke afstand van hun werkplek wonen, de uitbreiding van de grenzen van de stad. De oude stad, dicht bij de zee, werd veranderd in 'Centro' (centrum) - gebied van handel en het bedrijfsleven, terwijl de residentiële stedelijk weefsel uitgebreid langs de kust en in de richting van het binnenland naar de noordelijke zone vormen. Expansie moest manoeuvreren rond de bijzondere topografie van de stad, waar de bergen door worden gesneden door valleien en omzoomd door stranden.

Tussen 1920 en en de late jaren 1950 in Rio de Janeiro werd zeer populair bij high-end bezoekers en internationale beroemdheden - het was in deze periode, in 1923, dat de beroemde Copacabana Palace Hotel werd ingehuldigd, en beroemde films werden gefilmd.

Met ingang van de oceaan-front wijken van de de jaren 1930 van Copacabana, Ipanema en Leblon, die eerder was opgevat als exotische strand bestemmingen, werd hoog aangeschreven woonlocaties, dankzij de opening van de tunnels, en de komst van de tramlijnen.

Literatuur van de tijd geprezen voor de gezondheid en sociale voordelen van de kust de lucht en de zee zwemmen en strand en kust het leven werd de nieuwe trend - het teken van verfijning en elite vrijetijdsbesteding. De Zuid-Zone kwam te worden gezien als het culturele hart van de stad, de thuisbasis van grote hotels, verfijnde restaurants, bioscopen, clubs en theaters. De muzikale genre 'Bossa Nova' is geboren in deze regio's en bloeide in de jaren 1960, '70. en 80's.

In 1960 werd de federale hoofdstad overgebracht van Rio naar Brasilia, het stimuleren van de stad om een nieuwe identiteit te focussen op dat de culturele hoofdstad van Brazilië.

De creatie van tunnels en wegen opende ook de westelijke kuststrook tot intense ontwikkelingen. Tijdens de jaren 1970 getuige van het gebied een sterk versnelde verstedelijking, waardoor grote delen van de welvarende bevolking te verhuizen naar de wijk Barra da Tijuca, alsook verder naar het westen te Recreio dos Bandeirantes, de thuisbasis van spectaculaire parken en stranden. Grote huizen, flats, winkelcentra en herenhuizen begon de westerse landschap bevolken, die aanleiding geven tot de meest modernen districten in de stad.

Beginnend in de jaren 1990, hebben de gemeentelijke bevoegdheden continu gestimuleerd city-brede ontwikkelingen, volledig mobiliseren van de stedelijke en ecologisch potentieel van de stad, en het bevorderen van cultuur, vrije tijd en sportieve activiteiten. De stranden zijn omgetoverd tot recreatieve ruimten voor sport en activiteiten, zoals muzikale optredens en shows, terwijl de musea en kunstgalerijen zijn nieuw leven ingeblazen en ontwikkeld in de stad. De algemene en culturele revitalisering van de stad opgenomen hosting belangrijke sportevenementen, zoals de FIFA World Cup in 2014.

Een belangrijke mijlpalen in de geschiedenis van de stad begon in 2008 met de uitvoering van pacificeren politie-eenheden in verschillende favela's over Rio de Janeiro: deze krachten aanzienlijk verminderd niveaus van criminaliteit waardoor de stad veel veiliger voor wonen, bezoeken en zakendoen, het stimuleren van een nieuwe periode van groei en ontwikkeling en het benadrukken van nieuwe en prestigieuze rol van Rio's op het podium van de wereld.

Rio de Janeiro cultuur wordt gekenmerkt door de inheemse begin, de erfenis van de kolonisatie, belangrijke invloeden van een breed scala van internationale culturen en de geografische positionering van de stad - de haven, bergen en stranden. Unieke geschiedenis van de stad heeft gebeeldhouwd in een echt organische entiteit en een levende speeltuin van culturen en ideeën.